gözün gibi baktığın kalen yıkılmıştır. Aslında mutlusundur. Kimseye anlatamazsın
kimse anlamaz... Mutluluğunu yalnız yaşarsın. İsyan edesin gelir,sesin içine kaçar
kısıldıkça kısılır.Sen ufaldıkça ufalırsın.İşte o an kendini koruma içgüdünle saldırırsın
karşındakinin de canını yakarsın. Ne kadar sade,duru düz olmak istersen o kadar olamazsın.
O kadar karışırsın sonunda dünyanın içinden çıkamazsın. Bu yazdıklarımın seninle alakası yok
üstüne sakın alınma...Ya insanlar niye sadece herşeyi kendilerine hak görürler. Sen yaptığında sorun olur.
Heeeyy!!! Bende insanım biliyor musunuz??? Kırılıyorum falan... Üzülüyorum bende sizin gibi düşünüyorum oturup. Özlüyorum... Benim de uykularım kaçıyor. Bende dahil olmakla hariç kalmak arasında gidip geldiğimde
biriniz yanımda olun istiyorum. Ben nasıl sizin yanınızda isem. Herkesi olduğu gibi kabul ettiğim , kendime göre değiştirmediğim, ve buna çalışmadığım için huzurlusunuz benimleyken ama ben niye huzursuzum hiç düşündünüz mü?
Çok mu şey bekliyorum yaa hep mi mutluyken yalnız olur bir insan?
Hani bazen bişiler anlatmak istersin paylaşmak istersin ama olmaz o işte öyle bir şey ...